uzun süredir açıp da müzik dinlemiyordum. hele ki masamda bunu coktandır yapmıyorum. e yaptım ne oldu? ruhum daraldı, eski şarkıların bana hatırlattıgı duygulardan mı, yoksa her canım sıkıldıgında aynı şarkıları dinlemekten mi, yoksa telefon görüşmemden mi? hepsi birbiri ile ilişkili. masa başına geçmem, telefon görüşmem, canımın sıkılması üzerine müzik dinleme isteğim, ardından hep aynı depresif şarkılarım...
hep diyorum ya ah bu şarkıların gözü kör olsun diye...olsun.
"problemleri beslememek gerekir" dedi biri bugun. "beslemiyoruz" dedi. çoğul bir cevaptı ama bir çoğunluğun yaptığı eylem değildi beslememek. olası problemleri beslememenin yolu bir kişinin kafasında oluşan problemleri yok saymasıydı. şöyle açıklarsam daha kolay anlaşılabilir belki de.
A kişisinin problem diye ortaya koyulan şey B kişisince "ama bak problem değil" diye kabul edilirse ya da görmezden gelinirse problem beslenmemiş olacak.
gayet kullanışlı değil mi?
sinirlerim bozuk. ben iyisi mi ruhumu şarkılara okşatayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder