29 Kasım 2011 Salı

cok yalnız hissediyorum bazen. yapayalnız. 
biraz da saçma. 
biraz küskün. 
biraz mızmız. 
biraz çocuk. 


film kahramanı olmak istiyorum. şu çalan müzikte dans etmek... dokunmak, bakışmak...


ben böyleyim

bu şehirde bir kadın var adı bana özel
bana özel bana özel
elleri var küçücük yüzüyse çiçeklerinden güzel
kimse bilmez benden başka bir kalbi var kocaman ama bana özel
bazen kızar dünyaya ama sadece kendini üzer
göremezler göremezler
izin vermese asla üzemezler
çözemezler
onun bir düşü var ki asla asla bilemezler
onu neden sevemezler
bilemezler hiç hiç sevemezler
ahh ahh
bazen bakar gökyüzüne bulutları izler
kuş olup ucmak kanat cırpmak o bulutları gecmek ister
yemyeşil çimenlerde sırılsıklam koşmak ister
bu gri şehrin tüm yollarını rengarenk boyamak ister
göremezler göremezler
kalbindeki elmasa erişemezler
çözemezler çözemezler
onun bir düşü var ki asla asla bilemezler
onu nasıl sevemezler
bilemezler hiç hiç sevemezler
göremezler göremezler
kalbindeki elmasa erişemezler
çözemezler çözemezler
onun bir düşü var ki asla bilemezler
onu nasıl sevemezler
bilemezler
hiç hiç sevemezleeer.
oooo
şimdi o kanatlarını rüzgara acmış dur diyemezler
yıldızların arasında o kadar parlak ki secemezler
başka sularda o
başka rüzgarlar arıyor
başka yollara yürüyor
başka





                                                        cem adrian




kırgınım. hem de öylesine kırgınım ki... sen bunun hiç farkında değilsin. sanıyorsun ki bu sadece trip. değil canım. bir bilsen neler hissettiğimi... bunları yazarken, yaşarken, hissederken içimden geçenleri... ağlayasım geliyor. senin dışında herkes farkında bendeki değişikliği. bir sen kör oldun bana karşı. herkese karsı böylesin biliyorum. ben dayanıyorum ama gücüm azalıyor. bunu sakın bir tehdit olarak algılama. sana karşı böyle... yapamam ki! 

23 Kasım 2011 Çarşamba

rahmet

dedem öldü. 3 gün oldu. bir dedenin kaybından fazlası, benim için bu kayıp. çok ağladım ilk gün. aslında dedem hazırlamıştı bizi. 3 gün fazlasıyla hastaydı. o cumartesi kursa giderken acilen doktora götürün dedim. öyle apar topar gittiler. yoğun bakıma almışlar. her tarafını delmişler. makinelere bağlı... eve geldiğimde annem anlattı bunları. "evde nasıl yapacağız" dedim. aklıma bile gelmemişti eve alamayacağımız. iki kez almıştık. o sabah alamadık. son nefesini verdi. yıkadılar. dedemi gördüm. mis gibiydi. ölmemiş de uyumuş gibiydi. kendimi çok daha iyi hissettim onu görünce. 
..............
içeriden sesler geliyor. dikkatimi dağıtıyorlar. cenaze evinden çok farklı burası şu an. insanların başka umutları var. bazı yalanları var. bol bol dedikodu var. utanıyorum burada olmaktan. kendimi herkesten ayırıyorum. kibir şeytanın belki ama kibri seviyorum. 

dedeme rahmet okuyun. 

18 Kasım 2011 Cuma

bbiliyor musun neler yasadıgımı. keske bilsen

17 Kasım 2011 Perşembe

kendimi bu kaaaddar değersiz hissetmemişştşmç titiriyorum.  kızdıgım ne biliyormusun. mal gibiyim. yaptıkalrımı karsılkasatırıyorum. dha cok kızıgoreum kendşme. her gece böyle yatıyorum. nasıl bunları yasatırsın bana. nenden hiö farkına varmazsın. kızgınklısımdan değil bu yaptıklarım söylerşdklerimç saddce onu hakletttşpş için. sen annem anlkarmaya degmezsşin

13 Kasım 2011 Pazar

son 10 gündür yasadıklarımın özeti

söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil

9 Kasım 2011 Çarşamba

daha 27 yaşıma doyamamıştım ki ben  :(