dün bir arkadaşımın -arkadas mı?- evliliğe ilk adımında bulundum. kız istediler. damat babası meseleyi o kadar güzel bağladı ki beni de istesin istedim. kasıntı bir olay.
kardeşimin dediği gibi "manita olarak kalsak. o zaman herşey çok güzel. kimseyi memnun etmek zorunda değilsin. ikimiz memnun olalım yeter. baktın olmuyor, ayrıl, hooop yenisi gelsin". erkek cinsi olayı böyle algılıyor. zaman zaman hak vermiyor da değilim.
gittiğimde arkadaşım o kadar gergindi ki bana yansıdı. neyin var dediler, bir şey yoktu. Allah'tan herkesin konuşup ettiği bir ortam oldu ki insanlar sıkıntıdan patlamadı. haaa bunlar farkına vardıklarım. genel olarak akşamı mutfakta servis hazırlama ile geçirdim. ve şunu farkettim ki
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder