kavak yelleri

bir insanı sevmekle başlar herşey...

sait faik abasıyanık

bunu duyduğumda gençlik yıllarımın henüz başındaydım. o zamanlar başımda püfür püfür kavak yelleri esiyordu. henüz aşk ile tanışmışım. şiirler, şarkılar, öyküler... bu cümleyi de o zaman duymuştum. unutmadım da bir daha.

hep bir şeyleri sevdim. film kahramanlarını, şarkıları, şiirleri, arkadaşları, çocukları, istanbul'un muhtelif yerlerini. hepsini çok sevdim.

biraz inatçıyım ama çok değil. sakinimdir, şımarık değil. kaprisli değil nazlıyımdır. önemliyimdir ama hayattaki en önemli şey değilimdir.

tüm bu özelliklerim sayesinde/yüzünden pısırık bulunuyorum. bu beni çok rahatsız etmedi duyduğumda. hatta benim için güzel şeyler söylüyor dediğimde o kadar güzel bir şey değil bu dedi birisi. umursamadım ama. ne de olsa ben büyüğüm. ah! söylemeyi unuttum bazı şeyleri küçümseyebiliyorum.

sevgi dedim. seviyorum herşeyi. sevdiğim insanları da, onların zaaflarını da, saçmalıklarını da, yanlışlarını da. söylemiyorum da genelde. çünkü mutluluk önemlidir. yanlış bile yapıyor olsa -erdemden sapmamak kaydı ile- içimde tutarım. sevdiğim saçmalıyorsa susarım. ona bu çok saçma demekle ikimizin hayatında ne değişecek ki!yalnız biliyor musun ben çok saçmalıyorum.

.......................

önceden bahsetmiştim başka yerlerde. ben iyi bir arkadaştan öteye geçemedim pek.

uyusak büyümesek...