yaş ilerliyor ama çocuk kalmaya devam ediyorum. öyle muamele görüyorum. öyle görünüyor. zaman zaman öyle de hissediyorum. arada büyüyorum ama. farkına varıyorum herşeyin. o zaman biraz üzülüyorum ama olsun bakalım.
kuzenlerim geldi bugün. çocukluğuma dair en renkli kareler onlar. gerçekten çocuklardık, parlak yıldızlardık o zaman. büyünce geçti. epey karardığımız oldu. tekrar parlamak için ilk güç aldığım onlardı. şimdi bakıyorum. ara ara parlıyorum. onlar ne durumda bilmiyorum. ben galiba onlara biraz daha pırıltılı geliyorum. uzaktan öyle duruyor olmak hosuma gidiyor.
yıldız.
yıldızların aslında parlak olmadığı, ışığını başka bir kaynaktan aldığı bilinir. insanlar da öyle. tutunmak için başka birine ihtiyaç duyar. iki çift güzel söze kanar. bir insanı ele geçirmek ne kolay! "yemeğini yedin mi? uyudun mu? sakın terleme. hava güzel olacakmış ona göre giyin. bak senin şarkını dinliyorum." gibi birkaç söz insanın yüreğini nasıl da okşuyor. nasıl da o kişinin varlığı seni var ediyor. nasıl açız bunları duymaya.
...................
canım sıkıldı yine. gece sürüyor. uykum var. yine uykudan kaçtığım zamanlardan şu an yaşadığım. gözlerimden nemleniyor. uykusuzluktan mı? kendimi zor tutuyorum. neden tuttuğumu bilmeden.
deniz fenerim vardı beni aydınlatan.
deniz fenerine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder