ramazan ayına dair aciz sözler

ramazan ayına girdik. herkesin ramazan ayı mübarek olsun. şimdi Allah'a ibadet elbette her an olmalıdır. ama söylenildiği gibi ramazan ayı müslümanların bayramı gibidir. Allah'a çok şükür ki biraz da ramazan huzur, şenlik vs diyerek çok da bok atılmıyor. renkleri sevdiğimizden midir nedir bilmiyoum minarelerden yankılanan ses, pırıldayan mahyalar, sahurdaki sesler, iftar koşturmacası, sıcak pide, orucu açmanın heyecanı ibadeti daha sevimli hale getiriyor. oruç tutan da tutmayan da bir şekilde iftar yapmaktan mutlu oluyor. akşam yemeğine gel desen kimsenin sallamayacağı buluşmalar ramazanda oluyor.

(ne uzattım be!)

ne var ki ramazan ayında oruç tutuyorum, acaip de sevaba giriyorum triplerine girilmemeli. nasıl bir yanılgıya düşüyoruz yarabbim! tutmayanları kınarken kendi kibrimizi kamçılıyoruz. iyice şeytana dost oluyoruz.

oruç tutan kibir diyor ki yılda bir ay be! bir ay yemek yeme ölmezsin.

ulan madem yılda bir sana çok gelmiyor neden 24 saatin 1 saatini namaza ayır mıyorsun? nasıl bir yanılgı içine düşüyoruz. ne kadar zavallıyız!

nefs mi büyük şeytan mı?

şeytan diyecekmiş ki "ben ona yapma demedim ki! sonra yaparsın dedim"

nefs daha büyük gibi. örnek veriyorum: az önce sabah ezanı okundu. ben bilgisayarın başındayım. namaz da kılabilirdim. çünkü çağırıyor beni. amma velakin çeşitli bahaneler sunuyorum kendime. yazmaya devam ediyorum. yakında başlarım diyorum. yakın daha da uzak oluyor.

nerden buraya geldim ki? aklımda başka şeyler vardı.

Allah'a kul olmak hem çok zor hem de çok kolay. şu yaşadığımız devirde zor. ama yapılanların ise kıymeti fazla. hz. peygamber bizim için kardeşlerim demiş. keşke Allah'ım keşke biz de onun kardeşi olabilsek :(

Hani, değişik zamanlarda “Kardeşlerime ne zaman kavuşacağım?” diyerek hasretini ifade eden Hazreti Rasul-i Kibriya’ya Ashâb-ı Kiram’ı: “Biz senin kardeşlerin değil miyiz?” demişlerdi de, O: “Siz bilakis benim arkadaşlarımsınız. Benim kardeşlerim o kimselerdir ki, beni görmeden bana iman ederler. Ben onlara müştâkım, onları görmek için özlem içindeyim.” Karşılığını vermişti. [Kenzü’l-Ummal, H.No: 34583]. Bir başka vakit ise şöyle diyecekti: “Ne olurdu, keşke kardeşlerimle karşılaşsaydım, görüşebilseydim. Ben onları gerçekten çok seviyorum. Çünkü onlar beni hiç görmeden tasdik edecekler ve çok seveceklerdir; öyle ki, onlardan birinin yanında ben, kendi baba ve evladından daha sevgili/sevimli olacağım.” [Kenzu’l-Ummal, H.No: 34584].

ertelememek lazım ya da neyi ertelediğimizin farkına varmak lazım.

yine aklımdakilerin dışına çıkıp başka yerlerde gezindim. Rabb'im bize merhamet ettiklerinden eylesin.

amin.