mektup

kimseden mektup aldım mı hatırlamıyorum. elimde çok fazla not var. çeşitli kişilerden çeşitli biçimlerden. bir de iki tane kart almıştım iki kişiden. doğum günümdeydi. çok mutlu olmuştum.

şimdi ise bir yılı aşkın süredir sanal bir dünyadan, sanal bir kişiden mektup alıyorum. zarflı değil. yazdıkları o kadar içime dokunuyor ki... eski bir dost gibi, sıcak bir kucak gibi, şefkatli kolların sarmalaması, yol gösteren deniz feneri gibi...

nadiren yazıyoruz. hele ki son mektubunu alalı aylar olmuştu. artık birbirimizi unuttuk sanmıştım ben. herşeyin sonu olduğunda inandığım gibi bu da son bulmuştu. kızmıyordum ona. o kadar güzel hatırlıyordum ki... mutlu sondu o...

geçen gün yeni bir mektup daha aldım. merak etmişti beni. nasıl heyecanlanmıştım. hemen ne var ne yok kısaca anlattım. neden birbirimizi merak ediyorduk bilmiyorum. ısrarla yazıyorduk. kim olduğunu bilmiyorum hala. isim soy isim ve Meryem'i biliyorum.

dünyada ilişki kurduğumuz kişiler ruhlar ilk yaratıldığında karşılaşırmış. ikimizin ruhunun o sırada birbirine bol bol güldüğünü düşünüyorum. gülümseme dedim. evet, o benim yüzümde açan kocaman bir gülümseme.

gözleri akvaryum gibi olmuş. :(

ışıl ışıl parlayan gözleri var onun. hep parlasın sevinçten. sevinçli gülümseyelim...