bela

kurtlar vadisi günüymüş. ben hiç dikkat etmedim buna. yoksa bunu ikinciye yapmazdım. normalde zaten çekinerek yaptıgım bir seydi. bir daha elleşmeyeceğim. söz veriyorum kendime. gevezeliğimin sonu pahalıya patladı. o kadar üzülmüştük ki bir gecemiz zehir olmuştu. susturmuştu ikimizi. sonra kendimi koydum onun yerine. beni rahatlaması gerekiyordu. galiba benim de onun rahatlamasını sağlamam gerekirdi. -bana öyle geldi- sonra dönüş yolunda konuşmaya gayret ettim. boşa çabalalıyordum. o da gayret ediyordu farkındaydım. sadece olmuyordu.
dağılmalıydı kafamız. son hamlem birlikte yapmaktan keyif aldığımız şeyi yapmak, uykusuz okumaktı. hoş onu da rutine bindirdik. eskisi gibi olmuyor sanki. yine de yalnız okumaktan daha keyifli onunla olmak ya da onunla herhangi bir sey yapmak. denedik o da olmadı. okuyup da anlamamdığım bir çok karikatüre ilgi göstermiş gibi yaptım. olmadı.
çocuk kandırırmışım gibi onu çayla tavlamaya çalıştım. bir çay ile idare etti.
kötü bir geceydi. herşey mahvolmuştu. benim buna katkım neydi? yukarıda yazdıklarım.

canım sıkkın,
canı sıkkın.