insan anılarına sahip çıkmak ister. aşina olduğu şeylerden ötürü olduğunu düşünüyorum bu sahiplenmenin. çünkü yenilikler cesaret ister. oysa anı dediğimiz şey öyle midir ki? ne kadar kötü izler bırakmış olursa olsun insan bir şekilde eski defterleri karıştırmak dediğimiz eylemde bulunur. bakınca hüzünlenir, küser, kızar belki... yine de sahip çıkar. belki de bir güvencedir o, sığınılması daha kolay olan. ben de sıklıkla karıştırırım peşimi. arkamda ne bıraktım kurcalarım. o yüzden tarihime ait çok şey vardır elimde. karıştırdığım zamanlar ise alarm halidir bende. çünkü geçmişe her sığındığımda, şimdinin küskünlüğü vardır içimde. bu küskünlükle başımı arkaya çevirdim. temizlik yapılmış. temizliğe kalkışılması artık tehdidin bittiği anlamına gelir. bir yanımı sevinç, bir tarafımı hüzün kapladı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder