7 Haziran 2010 Pazartesi

usandım

sanırım delilik böyle başlıyor. sızıyor yavaş yavaş önce ruha, sonra bedene. terliyorum, başım ağrıyor, gereksiz enerji doluyor, anında sönüyor. bu kadarı bana fazla. ağlayasım var. zor tutuyorum kendimi. kimse bilmiyor. arada sesim titriyor. o sırada susuyorum.

-aklıma müzik dersinde ne yaptıgımız geldi. mim mim mim mim diyorduk-

lisedeki arakadaslarım bakıyorum biri nşanlanmıs. diğerinin ablası evlenmiş. çocuklar büyümüş kravatlı falan..kızlar yüzüklü. biri ev taşıyor. herkes bi düzen tutturmuş.

ben calısıyorum. bir şeye varmıyor. yoruluyorum. başarılı da olamıyorum. ama çok yoruluyorum.

bir şey daha var konuşmaktan kaçınıyorum. üzerimdeki baskısını düşün.

yıllık iznimde tatile gitmek istiyorum. eşlik edecek kimsem yok. zaten yine aile tarafından birileri yiyecek bir haftamı.

o zaman madem keyfini sürmüyorsam neden yaşıyorum bunları.

ali de yaşıyor. ezan okunuyor.

Aziz Allah...

konser de yalan oldu. oysa çok heyecanlıydım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder