haftada bir görüşür olduk ve bu o kadar sıradan oldu ki... ikimizin de sesi çıkmıyor. benimki çıkıyor elbette. huysuzlanıyorum. huysuzlandıkça çeşitli akla dayanır açıklamalar yapıyor. ben de biliyorum tabi ki çok çalışıyor, çok yoruluyor, çok sinirleniyor vesaire.
haftada bir ama yaa : (
tatile gittim. gideceğim gün belliydi. son gün geldi. görüşemedik. çünkü çalışıyordu. aklından da yoktu gideceğim gün aslında. gidecek ama ne zaman? geçti gitti.
gün içinde bir kez konuşuyoruz. akşama nette ikimizde bilgisayar başındaysak iki laflıyoruz, bitiyor. hepsi bu. örnek vereyim: bugün 5-6 dk konuştuk n'apıyoruz diye. akşam olunca zaten nette konuşuyoruz. bu akşam dışarı çıktım. normalde ona haber verirdim. o ilgilenmedikçe, beni merak etmedikçe ben de vazgeçiyorum ona haber vermekten. belki merak etsin diye yapıyorumdur bunu. tam anlamıyla bu. haber vermedim nerede olduğumu. sonra bana "nerdesin?" diye sorduğunda saat 22.35'i gösteriyordu. : (
tatile gidecek. gitmeden görmek istediğimi defalarca belirttim. sonra işten direkt gideceğini söyledi. seni görmeden gitmem demek değildi bu. sustum. buna da alışmalıyım belki. yarın gidecek. beni görecekmiş. ben müsait miyim sormadı. çünkü ben hep hali hazırda onu bekleyen oldum.
kimse kimseyi zorla merak etmez, özlemez.
ana fikir: o böyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder