can sıkıntısından ölürken, sanal alemde dolaşıp, tatil hayalleri kurarken karşıma çıkan yazıya bak.

 "yarın sabah bir otel odasında uyansam; perdeleri açıp, o zamana değin hiç göremediğim bir şehre baksam. kulelere, parklara, köprülere. kim olduğumu bilmesem, hiçbir şey hatırlamasam. yeni doğmuş bir çocuk ya da bir ölü kadar özgür çıksam otelimden dışarıya. bir çemberin içinde dönmekten, kendimi her gün gereken işleri yapmaya koşullandırmaktan bıktım usandım artık." 

Nazlı Eray'ın kitabındanmış.